Sa pagdaan ng araw ang ganda mo ay nasilayan sa dalawa kong mga mata walang na hindi tayo naguusap mapa umaga man o gabi nag uusap para bang katapusan. Pinaramdam akin mahal ako kaya akong panindigan ipaglaban kahit ano mang problemang dadating pinaramdam ako lang at iba. Pinakilig matatamis mong salita parang totoo talaga mapaghalataan ginamit pala bilang “REBOUND”. Mapa gabi oras iyong niloloko gamit salita. Kahit pagtulog pagkain almusal ikaw aking kasama delikado patuloy pa rin ating pag uusap may ilang senyas upang maging rason bitawan ngunit nanatili paniniwalang mahal wala Bilang isang tao mabilis mahulog naging madali makitang kasamang iba nagtatawanan puno kaligayahan habang dito gilid nagmamasid lamang alam gagawin. “IIYAK BA O MAGAGALIT SA NAKITA NG AKING DALAWANG MGA MATA” Umabot puntong gustong gusto kona kitilin buhay dahil nakita dalawang nagmahal naman pero bakit ganun naranasan ko akala laki kasalanan ko mundo parusahan matinding sakit. Walang gabing maalis isip salitang “hindi ba deserve pagmamahal tao?” “ganun talaga ka makasalanan?”. naniniwala namalayan kausap palang iba iyon dating kasintahan binanggit noon kanyang niloko. Pero ito ngayon kapiling niya bumuo sa’yo sarili iniwan ere.