Ako ay lubos na lumuluha parang bata Sa tuwing aalala ang kaniyang mukha Hindi ko inakala sa isang iglap siya wala Mula pandemya sinapit niya aking isipan ngiti dala-dala Na siyang sariwa pa rin mga alaala Hanggang panaginip nakikita Kaya ito muling nagpapaluha mata Minsan di natin mapigilang mapaluha Para ating minamahal nawala Upang ako hindi lumuha Siya kalilimutan memorya